شکرخدا که عمریست در پشت این درم من            سرمایه دارِ شهرم، مسکین حیدرم من
لـب تـشـنۀ شـراب سـاقـىِ کـوثـرم من            در مکـتـب ولایت شاگـرد قـنـبـرم من

با آب چـاه کـوفـه، اوّل وضو گـرفـتـم
جـارو زدم نـجـف را تا آبـرو گـرفـتـم

بی‌انـتـهـا على بود، بی‌انـتها نجـف شد            تا رو به قبله کردم، قـبله نما نجف شد
در کوچه‌هاش رفتم، معراج ما نجف شد            صوت اذان عاشق، حیّ على نجف شد

یا حیدر است، یاهـو، یا ربّناست حیدر
سوگـند بر پیـمـبر، اسلام ماست حیدر

من آمدم که کـوهِ ایـمان بسازى از من            اى ابر گریه کن تا باران بسازى از من
با درد آمـدم تا درمـان بـسـازى از من            یک بوسه‌اى بده تا سلمان بسازى از من

پیِر هزار ساله در پیش تو جوان است
آواره نیست نوکر تا کهف تو امان است

هر غزوه و نبردى رفت و دلاورى کرد            در سجده سربه زیرى، در جنگ سرورى کرد
خوابید جاى احمد یعـنى پیـمـبرى کرد            ارث از پدر پسر برد، عبّاس حیدرى کرد

در کربلا عمو رفت، سقّاى کودکان شد
قدّ حسین خم شد، با مشک تا روان شد

چشمش به خیمه‌ها بود، تیر سپر که آمد            از روى اسب افتاد، گرزى به سر که آمد
زد زیر گـریـه بابا، دردِ کـمـر که آمد            عـمّه چقـدر لـرزید، داغ شـرر که آمد

برخـیـز اى دلاور، تا حـرمـله نخـنـدد
رفـتـى و شـمـر آمد، دست مـرا بـبـندد